Week 23

Er is weer meer werk bijgekomen! En wat voor een..
Het was een rare werkweek. Zoals ik vorige week beschreef konden we dinsdag niet werken vanwege de regenen, maar woensdag regende het misschien nog wel harder en gingen we wel te werk. Samen met Joey, Lau en Ruud moesten we naar hun huis komen om gereedschap in te laden. Vervolgens moesten we Lau afzetten paar huizen verderop en achter Joe aanrijden. We reden naar de Manly wharf en daar stonden 9 packbackers ons op te wachten. 3 man bij Joe in de auto en 3 bij ons in de Ute. We wisten nog niet wat precies de bedoeling was maar daar maakte we ons al niet meer druk om. We reden naar de tegel klus waar we met 10 man de tuin gingen opruimen, heel logisch als je bedenk dat de tuin maar z'n 50 vierkante meter is. In de regen tegelen werd hem niet dus daarna gingen we weer met ze alle in auto naar een andere klus. De oprit van de mensen moeten we gaan vervangen. Er lag allemaal klein grind wat eerst weggeschept moest worden. Joey en ik moesten de hoogte gaan bepalen en aangeven waar nog meer weggehaald moest worden. Het waren niet de slimste Backpackers en Joe zei er voor de rest ook niets van. Sommige stonden met ze vijven op een vierkante meter en hadden niet door dat ze elkaar in de weg stonden. Ik ben naar Joe gelopen en aangegeven dat het beter kon. Enige wat ik kreeg te horen voor het uit zoals jij zou willen en vertel ze wat ze moeten doen en leek ik opeens wel uitvoerder. Elke keer kwamen de jongens ook naar me toe om te vragen of ze het wel goed deden. Om 12 uur kwamen er zelf jongens naar me toe om te vragen of ze wat mochten eten van mij. Hier heb ik later ook wel even om moeten lachen.
Ondertussen was het nog steeds aan het regenen en was iedereen tot z'n onderbroek doorweekt, maar Joe wilde pas gaan als de 12 kubieke meter bak gevuld was. Ik zag in de tuin nog stoeptegels leggen en heb er maar twee aangegeven dat ze die in de bak mochten gooien zodat het een beetje opschoot. Was er namelijk wel een beetje klaar mee om in de regen te werken, daarvoor ben ik hier niet gekomen. Gelukkig schoot het zo wel een beetje op de bak te vullen. Eigenlijk is dit natuurlijk gekke werk. In Nederland zou er een klein kraantje gehuurd die alles binnen een dag eruit haalt. Hier laten ze het door 9 Backpackers doen in z'n 5 uur. Toen iemand het aangaf of het niet beter was een kraan te gebruiken, kreeg ie van Jason als antwoord: maar dan hebben de Backpackers geen werk. Hele bizarre denkwijze. Ook bizar dat je met 10 man naar een klus ga..
Ondertussen zijn er nog steeds een paar man daar bezig om de voorbereiding te treffen voor het straten en dat gaat nog niet helemaal lekker. De tegels/stenen bleken toch iets dikker te zijn dan verwacht, maar ondertussen was er al wel grote brokken steen over de oprit neergelegd. Dat kon dus weer weggeschrapen worden om vervolgens weer dieper te graven. Gelukkig hoefde ik naar woensdag niet meer heen. Dit is weer z'n typisch voorbeeld hoe het bij picobello bv. aan toe gaat. Eerst beginnen en halverwege de klus gaan nadenken en met de mensen pas praten wat ze echt willen. Op dat moment staat de aanneem prijs allang vast. Het is soms niet te geloven. Maar druk er om maken doen we niet.

Donderdag mocht ik weer verder met de tegelklus. Voor de verandering kreeg ik een Italiaan mee die zei dat ie stratenmaker(volgens zichzelf 10 jaar ervaring) was. Ik weet niet hoe het er in Italië aan toe gaat maar volgens mij wel sneller dan 5 tegels in het uur en wordt er niet een uur en 3 tegels verspild om een passtukje te maken. Je raadt het al, ik zat mezelf weer op te vreten. Ik heb Joe een bericht gestuurd dat hij beter naar huis kon gaan. Dat was geen optie dus heb ik hem uit eindelijk met emmers zand laten lopen. Hoefde ik dat zelf niet meer te doen.

Vrijdag was de Italiaan er niet meer en kreeg ik gelukkig Joey mee. Om even over 7 werd Joey gebeld. Ze hadden nog een stratenmaker gevonden en die mocht Joey op gaan halen bij de Manly Wharf, met het idee erachter dat Joey vervolgens naar de grote klus kon gaan. Eenmaal de jongens opgehaald bleek het een Amerikaanse getinte jongen te zijn. Niets op tegen, maar hij kwam wel erg zelf verzekerd over. We hoefde het hem maar te vertellen en zou het wel even doen. Net even daarvoor had ik alle werk van de Italiaan overnieuw gedaan en was ik bezig alles uit te vlakken. Ik heb het uitvlakken aan hem over gelaten. Hij had wel een vreemde werkwijze. Aangezien de tegels rondom het zwembad aan in de cement lagen is het toch wel een beetje vreemd om aan de buiten van het straat werk te beginnen met uitvlakken. Daar kwam hij gelukkig later zelf ook achter. Ik zat me voor de verandering weer op te vreten. Ik liet hem vervolgens maar het zaagwerk doen. Toen er bij de eerst steen voeg ontstond van 5 centimeter was ik klaar mee en belde ik Joe dat hij hem op mocht halen en zo niet dat ik 10 stappen zachter zou werken omdat ik me alleen maar zou ergeren aan hem. Uit eindelijk kwam het erop neer dat Joey hem naar een uur weer terug kon brengen naar de Wharf. De jongen zat er niet zo mee, hij had in zijn ogen tenminste geprobeerd.
Eind van de middag kwam Joe bij ons en gaf hij aan dat niemand zaterdag zou werken behalve Joey en ik, want ons vertrouwde hij. Hij gaf nog wat punten aan die we met de bewoners de volgende dag moesten doornemen. Dit kwam er dus op neer dat hij er zelf niet zou zijn> hij had weer eens een festival. Wij vonden het niet erg aangezien we al een paar regen dagen hadden de afgelopen week.

Zaterdag hebben we dus ook nog even gewerkt van 8 tot 2. We dachten nog even slim te zijn, maar dat lukte niet helemaal. We hadden nog 3 tegels over en wisten dat de winkel in de buurt was en wilde ze terug brengen voor contant geld om een doosje bier van te kopen, wij vonden dat we dat wel verdiend hadden aangezien hij zelf ook op een festival stond. Eenmaal bij de zaak aangekomen, kon het alleen terug gestort worden. Dat was even balen en hebben we het maar uit ons hoofd gezet.
In de middag werden we door de achterbuurten uitgenodigd om te gaan barbecuen. Zij wonen in het zomerhuisje achter in de tuin en de jongen is de zoon van de eigenaar van het huis. Na de barbecue werd er weer een kampvuurtje gemaakt. Wij hadden ons nog steeds ingehouden, maar Jeremy ging helemaal los en er ging van alles op het vuur.

Zondag had Djamila(meisje uit Egmond) samen met andere meiden een looproute uitgestippeld en vroeg ze mij mee. Ik ben vervolgens in de ochtend samen met Joey naar Djamila gelopen, woont hier nog geen 300 meter verderop. Daar de bus gepakt richting de spit brug. Daar ontmoeten we de twee andere meiden en zou we vanaf daar langs het water naar Manly lopen. Het was leuk om weer eens iets te doen op je vrije dag dan alleen maar bij het huis te zitten. De loop wel iets tegen, maar dat komt misschien ook dat we iets te veel gewend zijn en vinden we dit al minder. Ik heb onder aan nog wel wat foto's.

Vandaag viel het weer ook weer eens tegen. Joey en ik werden pas om 10 uur opgehaald en hebben maar een paar uurtjes kunnen werken. De tegelklus begint nu wel op te schieten en hoop daar volgende week mooie foto's van te kunnen laten zien.

De veranderingen in het huis beginnen deze week wel te komen. Thijs zal woensdag het huis verlaten en gaat richting Thailand. Aankomende zaterdag gaan Ray, Joey, Ruud en Lau het huis uit en gaan de oostkust doen. Hier en daar gaat het qua afspraken nog wel een beetje lastig, maar gaan we er wel uitkomen. Dan zullen we nog maar met z'n drieën over blijven in het huis. Ondertussen hebben we al wel weer wat contact met andere Backpackers om te kijken of zij een plek willen in nemen in het huis. Me vriend Kristian is ook weer terug uit Nieuw Zeeland en komt waarschijnlijk in het huis te wonen. De eerste vier weken in Collaroy ben ik veel met hem omgegaan en we hebben altijd contact blijven houden. Dus zou wel leuk zijn.

Overigens kwamen we er van de week ook achter dat we het huis op papier nog een week langer huren. Eigenlijk ben ik het werken hier wel een beetje beu, maar van de andere kant vind ik het ook niet erg om nog even een weekje extra te sparen. Ik heb hier al heel veel gewerkt, maar waar het geld is? Ik zou het niet weten. Misschien moet ik toch meer als Backpacker gaan leven en niet alles te makkelijk kopen, maar dat is nou ook weer niet mijn ding. Dan maar iets langer werken.

Ik denk dat ik nu ook wel weer genoeg (on)nuttige informatie heb gegeven en ga ik er nu een punt aan breien. Tot volgende week!

Ohja, gericht aan Oma: whatsappen is een beetje lastig dan maar even op deze manier, maar ik wordt regelmatig op de hoogte gehouden van de bouw vorderingen, maar het begint er wel heel erg mooi uit te zien! Had graag ook mijn steentje bijgedragen, maar dat haal ik wel in als ik terug kom. Dikke kus en knuffel!