Tweede week in Nieuw Zeeland

Dinsdag zijn we vanuit het noorden vertrokken naar beneden richting Auckland. Op de weg terug kwamen we langs een punt waar de dikste bomen van Nieuw Zeeland zijn. De dikste boom had een omtrek van bijna 17 meter. Het was apart om te zien, maar qua hoogte stelde het niet heel veel voor. Onderweg waren we ook nog een mooi uitkijkpunt tegen gekomen over een meer die uitkwam in de zee. Heel mooi om te zien. In de avond verbleven we in de buurt van Auckland op een parkeerterrein waar meerdere stonden.

Woensdag zijn we richting Hot water beach gegaan. Onderweg wat uitkijkpunten tegen gekomen wat op dat moment eigenlijk al te gewoon werd. Eenmaal aangekomen bij hot water beach zijn we eerst rustig op het strand gaan zitten aangezien het nog hoogwater was. Toen het eenmaal laagwater was kon er begonnen worden. Een kuilgraven waar vervolgens warm water in zou stromen. Wij waren niet heel erg voorbereid en hadden geen scheppen mee, maar er waren er genoeg met een schep. Wij gingen een kijkje nemen en vervolgens werden we gevraagd om ergens in een bad bij te komen. We twijfelde niet en sprongen er gelijk bij. Het verhaal klopte ook echt, het water/zand was soms wel eens te warm dat je weg moest stappen. Maar soms kwam er ook weer eens een golf van de zee in het bad waardoor je gelijk afkoelde. Het was bijzonder om mee te maken. Daarna zijn we doorgereden naar de parkeerplaats van de Cathedral Cove en hebben we daar overnacht.

In de ochtend hebben we een wandeling gedaan richting de Cathedral Cove, een rots aan een klein strandje met daarin een opening waardoor je naar het andere strandje kan met laagwater. Helaas was het geen laag water.
Deze dag was ook nog eens mijn verjaardag en deden we ook niet al te veel. We zijn naar de Cathedral Cove nog een klein beetje omhoog gereden en langs het westen langs de kust terug naar beneden gereden. Even onder het plaatjes de Thames gingen we overnachten. Even daarvoor hadden we nog even boodschappen gedaan en eenmaal aangekomen op de kamping gingen de dames voor mij koken. Het weer zat alleen niet zo mee, gelukkig was er bij de wc een grote omkleed ruimte waar we alle spullen heen hadden verhuist en eigenlijk was dit nog veel gezelliger. Daar hebben we gezellig wat gegeten en gedronken.
Ondertussen werd ik overspoeld met leuke berichten van iedereen die mij feliciteerde.

Zelfs in de ochtend was ik nog jarig voor de mensen in Nederland. Toch wel vreemd dat je dan 36 uur jarig bent.
In de ochtend zijn we richting Waitomo gereden om daar te kijken voor een trip door de Waitomo cave te doen. Aangezien we wat laat daar aankwamen en geen ruimte was voor in de middag, hadden we voor de volgende dag een trip geboekt. In de middag hebben we wat rustig aangedaan en hebben we een klein rondje daar in de buurt gelopen wat aangeraden werd door een informatiecentrum.
In de avond zijn we weer naar een gratis kamping gegaan waar een hele groep oudere al stond met Campervans. Het was daar gezellig en er kwamen meerdere keren ook mensen even een praatje maken. In Nederland heb je motorclubs die op pad gaan, hier heb je stelletjes die op pad gaan met de bowlingclub en allemaal in een campervan rijden.

Zaterdag ochtend zijn we weer terug gereden naar Waitomo om de tour te doen door de Waitomo Cave. Eenmaal daar aangekomen, moesten we even wat later plaats nemen in een busje waarmee we er heen reden. Daar aangekomen kregen we van alles aan. Eerst een wetsuit broek aan, vervolgens een jas, daarna een beschermings broek, daar boven weer een tuigje en als laatst nog een helm. Daarna reden we naar de cave toe. Van boven gingen we abseilend naar beneden. Daarna maakte we een wandeling door de grot en kwamen we op en punt waarbij wormen licht gaven. We moesten daar vervolgens even zitten/liggen. De lichten moesten uit en op dat moment zagen we al veel wormen. In een keer volgde er twee harde klappen. Dit werd in eerste instantie vertaald dat ze de wormen wakker maakte, maar dat was het niet. De wormen zijn er zoiezo, maar onze eigen ogen moesten wakker gemaakt worden. Daarna liepen we terug en volgend de Black water rafting. De naam voorspeld veel goeds, maar stelde eigenlijk weinig voor. Je ging in een band zitten en je ging zon 1 km per uur door de grot heen en op het eind moest je nog terug lopen. Het zicht in de grot was wel heel mooi. Daarna kwamen we weer terug en moesten we terug omhoog klimmen. Echt heel spannend was het voor mij niet, wel vond ik het super mooi zicht in de grot. Na de activiteit zijn we naar het plaatje Tokaanu gereden om daar aan het meer te overnachten en de volgende dag vroeg naar de Mount Ngauruhoe te kunnen rijden om daar een loop te doen.

Zondagochtend vroeg wilde we naar de mount Ngauruhoe gaan, maar het regende al de hele ochtend. We zijn er wel heen gereden om bij het informatiecentrum wat informatie te verzamelen over het natuurpark en de bergen. De regen zou de hele ochtend doorgaan tot in de middag. Hierdoor was er geen mogelijkheid om de loop deze dag te doen. We hebben toen besloten om dan maar in de regen naar Wellington te rijden en later terug te komen om de berg te beklimmen. Eenmaal op de route werd het nog wel heel mooi weer, maar dit was ook wel voorspeld door de plaatselijk buienradar. Eenmaal in Wellington hebben we onze ticket voor de ferry geboekt om de volgende dag naar het zuidereiland te gaan en hebben we een rondje door de stad gelopen. In de avond zijn we net even buiten de stad gereden om daar te overnachten.
Na een gezellig te hebben gegeten, sloeg even de sfeer om. Niet dat er ruzie was, maar Kim had besloten om naar huis toe te gaan. De thuissituatie was al een tijdje niet goed en het voelde voor haar niet meer prettig om daar langer van weg te blijven. We hebben die avond gezocht voor een vliegticket en ze zou de volgende dag vliegen van Wellington naar Auckland. Vanuit daar zou haar eigen vliegticket weer van pas komen mocht daar plaats zijn.

Maandag ochtend hebben we Kim afgezet bij het vliegveld. Een hele rare situatie. We hadden het graag met zn drieen afgemaakt de reis, maar haar beslissing om naar huis te gaan is volkomen begrijpelijk.
Nina en ik zetten de reis nu samen door en in de middag zijn we ook naar de haven vertrokken om de overtocht te maken naar het zuidereiland. Over het weer hoefde we niet te klagen, we konden buiten heerlijk van de zon genieten. Tijdens de overtocht kwamen we verschillende eilanden tegen die de moeite waren om te bekijken. Aangezien de overtocht in totaal zn 5 uur in beslag nam hadden we niet meer tijd om al wat te zien van het zuidereiland en zijn we een camping op gaan zoeken en die hadden we snel gevonden. Eenmaal daar te hebben gegeten, kwam er een man met een quad langs. Blijkbaar mochten we daar niet staan en was de man niet zo vrolijk. Hij gaf aan dat we moesten verplaatsen en als we dat niet deden zouden we van de politie een prent krijgen. Daarbij moest hij ook ons kentekenplaat noteren. Het was een beetje een vreemde situatie, waardoor we besloten om maar naar een hele andere camping toe te gaan.
In de middag hadden we nog wel even contact met Kim die aankon geven dat haar vliegticket eindelijk geregeld waren en dat ze maar een dag vertraging zou hebben. Die stelde mij wel weer gerust.

Dinsdag vertrekken we in de richting van het Abel Tasman Natuurpark.

Nou wilde ik graag wat foto's van mijn camera toevoegen, blijkt dat er op een of andere mysterieuse wijze mijn foto's zijn verwijderd. Volgende week maar weer beter.